Kiedyś nie wyobrażałam sobie niedzieli bez odsypiania minimum do południa. Często łaziłam cały dzień bez celu i planów zasypiając co trzy godziny na kanapie. Potem nie mogłam w nocy zasnąć więc poniedziałek na dzień dobry był już “lewonożny” Przyznam, że zdarza mi się tęsknić za tymi dniami, choć z mojej obecnej codzienności nie zmieniłabym absolutnie nic.
Co jakiś czas z wielkim hukiem wraca na bloga temat włosów. Na tym punkcie mam wyjątkowego bzika. Wychowałam się w kulturze, w której ujarzmienie włosów spędza sen z powiek większości kobiet. Kiedy jestem w Armenii praktycznie co kilka chodzę do fryzjera na mycie z czesaniem. Na tamte warunki moje włosy są uznawane za cienkie.
Po pierwszy przeciwzmarszczkowy krem sięgnęłam zaraz po trzydziestce. Na pierwszy poważny zabieg wybrałam się całkiem niedawno. Romansowałam pomiędzy chcę, muszę i potrzebuję tak długo, że ostatecznie stanęło na “potrzebuję” Drobne zabiegi takie jak mikrodermabrazja, kwasy czy laser na przebarwienia wykonywałam w miarę możliwości ale przyszedł taki moment, kiedy poczułam, że jestem gotowa na coś więcej.
Zbliżające się wielkimi krokami lato, jest najlepszym motywacją by wziąć się w końcu za siebie. Ale wziąć się tak wiesz, na zasadzie zmian swoich dotychczasowych nawyków a nie tylko serii zabiegów w nowoczesnych urządzeniach. Kilka lat temu odpuściłam temat ujędrniania skóry. Tak, odpuściłam, bo głowę miałam gdzie indziej. Tyłam i chudłam na zmianę pod dyktando hormonów, ciąży i depresji poporodowej.
Najnowsze komentarze