Kiedyś nie wyobrażałam sobie niedzieli bez odsypiania minimum do południa. Często łaziłam cały dzień bez celu i planów zasypiając co trzy godziny na kanapie. Potem nie mogłam w nocy zasnąć więc poniedziałek na dzień dobry był już “lewonożny” Przyznam, że zdarza mi się tęsknić za tymi dniami, choć z mojej obecnej codzienności nie zmieniłabym absolutnie nic.
Jeśli chcesz żyć po swojemu, musisz być gotowa na to, że nikt oprócz ciebie, nie zaakceptuje obranej przez ciebie drogi. Musisz być gotowa na krytykę i brak zrozumienia. Bo kiedy wybierasz swoją drogę i obierasz kurs na cel, będziesz sama. Życie na własnych warunkach nigdy nie jest łatwe ale czy warte? Z pewnością.
Co jakiś czas z wielkim hukiem wraca na bloga temat włosów. Na tym punkcie mam wyjątkowego bzika. Wychowałam się w kulturze, w której ujarzmienie włosów spędza sen z powiek większości kobiet. Kiedy jestem w Armenii praktycznie co kilka chodzę do fryzjera na mycie z czesaniem. Na tamte warunki moje włosy są uznawane za cienkie.
Po pierwszy przeciwzmarszczkowy krem sięgnęłam zaraz po trzydziestce. Na pierwszy poważny zabieg wybrałam się całkiem niedawno. Romansowałam pomiędzy chcę, muszę i potrzebuję tak długo, że ostatecznie stanęło na “potrzebuję” Drobne zabiegi takie jak mikrodermabrazja, kwasy czy laser na przebarwienia wykonywałam w miarę możliwości ale przyszedł taki moment, kiedy poczułam, że jestem gotowa na coś więcej.
Tak, żaden mężczyzna żadnej kobiecie… Nie ma co się oszukiwać, rany zadawane przez mężczyzn bolą zupełnie inaczej, niż te, które dostajemy od innych kobiet. Razem nam nie po drodze ale bez siebie jeszcze gorzej. Mamy coś takiego w swoim DNA, że nawet z własnymi matkami i siostrami potrafimy drzeć koty koncertowo. Jeśli uda nam się przyjaźń z drugą kobietą, to zazwyczaj są to przyjaźnie z dzieciństwa.
Zbliżające się wielkimi krokami lato, jest najlepszym motywacją by wziąć się w końcu za siebie. Ale wziąć się tak wiesz, na zasadzie zmian swoich dotychczasowych nawyków a nie tylko serii zabiegów w nowoczesnych urządzeniach. Kilka lat temu odpuściłam temat ujędrniania skóry. Tak, odpuściłam, bo głowę miałam gdzie indziej. Tyłam i chudłam na zmianę pod dyktando hormonów, ciąży i depresji poporodowej.
O pewnych sprawach podobno lepiej milczeć. Udawać, że nie ma tematu. Robić dobrą minę do złej gry, żeby nikt się nie dowiedział. Wychowano nas w ramkach “wypada” “nie wypada” Nie rozmawiajmy o bolesnych menstruacjach tylko udawajmy, że jesteśmy z kamienia i tyrajmy jak wół. Nie rozmawiajmy o przemocy tylko wmawiajmy sobie i innym, że uderzył niechcący. Nie rozmawiajmy o bezpłodności bo w kościele będą krzywo patrzeć i broń Boże nie wypowiadajmy na głos słowa In Vitro.
Człowiek uczy się całe życie a najbardziej uczy się siebie. Uczy się, jeśli chce się rozwijać. Uczy się, jeśli ma na tyle otwarty umysł, by zaakceptować zmiany, które w nim zachodzą. Kiedyś byłam dość radykalna w wielu kwestiach. Bardzo dokładnie wiedziałam czego chcę a to oznaczało, że byłam absolutnie pewna tego, czego nie chcę.
Na takim blogu jak mój, wyznania typu -Mój blog nie jest modowy., mogą zabrzmieć śmiesznie. Ale w moim przypadku naprawdę tak jest. Jeśli tu zaglądasz od czasu do czasu i przeczytałaś kilka moich wpisów, to raczej wyczułaś, że pisanie postów modowo urodowych nie należy do moich mocnych stron.
Muszę wam się do czegoś przyznać, wcale nie jestem ze skały i często przechodzę przez różne stany, niekoniecznie skowronkowe. Kilka lat temu stworzyłam biznes, który pochłonął mnie do granic możliwości. Pracowałam bez wytchnienia i poświęciłam się bez reszty mojej wizji.
Nie chcę robić dla kogoś więcej, niż jest w stanie to uszanować. Możesz to nazwać egoizmem. Nie wierzę już w nikogo bardziej, niż wierzy w siebie on sam. Możesz nazwać mnie bezduszną i bezrefleksyjną.
Zrobię to sama, pomyślałam. W tym roku urodziny Sati przygotuję sama, od dekoracji po poczęstunek. Przyznam, że byłam optymistką i byłam pewna, że uzbrojona w kursy rodem z You Tube o tym jak urządzić kinderbal dla dwulatka, uda mi się zorganizować tę imprezkę na poziomie wydarzenia roku 🙂
Najnowsze komentarze